بواسیر، که رگ های خونی متورم در راست روده یا مقعد هستند، می توانند باعث درد، ناراحتی و گاهی اوقات خونریزی شوند. درمان بواسیر بسته به شدت، از تغییر سبک زندگی گرفته تا روش های پزشکی متغیر است. در اینجا خلاصه ای از گزینه های پزشکی و جراحی موجود برای درمان هموروئید، همراه با ملاحظات مهم آورده شده است.
برای اطلاعات بیشتر لطفا مراجعه کنید درمان بواسیر
- گزینه های غیر جراحی برای هموروئید
اصلاحات سبک زندگی
اغلب اولین قدم در مدیریت هموروئید، تغییر سبک زندگی می تواند به کاهش علائم و جلوگیری از عود کمک کند:
تغییرات رژیم غذایی: رژیم غذایی با فیبر بالا (با میوه ها، سبزیجات و غلات کامل) به نرم شدن مدفوع کمک می کند، حرکات روده را آسان تر می کند و فشار را کاهش می دهد.
افزایش مصرف مایعات: نوشیدن مقدار زیادی آب از اجابت مزاج راحت‌تر و کاهش یبوست کمک می‌کند.
ورزش: فعالیت بدنی منظم به بهبود عملکرد روده کمک می کند و می تواند فشار روی رگ های هموروئیدی را کاهش دهد.
اجتناب از زور زدن: کاهش زمان صرف شده در توالت و اجتناب از زور زدن می تواند از بدتر شدن علائم جلوگیری کند.
درمان های موضعی
کرم ها، پمادها و شیاف های بدون نسخه (OTC) می توانند به طور موقت درد، خارش و تورم را تسکین دهند. بسیاری از محصولات حاوی هیدروکورتیزون یا لیدوکائین هستند.
مسکن های خوراکی
داروهایی مانند استامینوفن یا ایبوپروفن می توانند به کاهش موقت درد کمک کنند.
حمام سیتز
نشستن در آب گرم به مدت 10 تا 15 دقیقه چند بار در روز، به ویژه پس از اجابت مزاج، می تواند درد را تسکین دهد و تورم را کاهش دهد.
- درمان های پزشکی کم تهاجمی
این گزینه ها معمولاً برای افرادی است که به درمان های محافظه کارانه پاسخ نداده اند و بواسیر علامت دار هستند اما شدید نیستند. بیشتر این روش ها سرپایی هستند که می توانند در مطب یا کلینیک پزشک انجام شوند.
بستن نوار لاستیکی (RBL)
یک نوار لاستیکی کوچک در پایه هموروئید قرار می گیرد تا جریان خون آن قطع شود. این باعث می شود که هموروئید در عرض یک هفته کوچک شده و از بین برود. به طور کلی برای بواسیر داخلی موثر است اما ممکن است نیاز به درمان های متعدد داشته باشد.
اسکلروتراپی
یک محلول شیمیایی به بواسیر تزریق می شود تا با آسیب رساندن به رگ های خونی، آن را کوچک کند. نسبت به سایر درمان ها درد کمتری دارد و برای هموروئیدهای کوچکتر موثر است.
انعقاد مادون قرمز (IRC)
یک دستگاه خاص نور مادون قرمز را به بافت هموروئیدی می رساند و باعث سفت شدن و جمع شدن آن می شود. این روش برای هموروئیدهای داخلی کوچکتر سریع و موثر است.
سرما درمانی
این شامل منجمد کردن هموروئید با یک پروب است که باعث کوچک شدن آن می شود. به دلیل ناراحتی همراه با بهبودی، آنقدر رایج نیست.
انعقاد الکتریکی
از جریان الکتریکی برای کوچک کردن بافت هموروئید استفاده می شود. این تکنیک می‌تواند مؤثر باشد، اما ممکن است با برخی ناراحتی‌های پس از درمان همراه باشد.
- گزینه های درمان جراحی
مداخله جراحی معمولاً برای موارد شدید یا زمانی که سایر درمان‌ها تسکین نداده‌اند در نظر گرفته می‌شود. جراحی برای هموروئید داخلی و خارجی، به ویژه در مراحل پیشرفته، موثر است.
هموروئیدکتومی
این روش سنتی ترین روش جراحی برای درمان هموروئید است. در این روش، جراح به طور مستقیم بافت هموروئید را برمی دارد. اگرچه موثر است، اما بهبودی ممکن است دردناک باشد و ممکن است 2 تا 4 هفته طول بکشد، که آن را برای هموروئیدهای بزرگ یا شدیداً علامت دار مناسب می کند.
هموروئیدوپکسی منگنه
یک استپلر جراحی برای جابجایی و ثابت نگه داشتن بافت هموروئید در محل اصلی خود در رکتوم استفاده می شود. این روش نسبت به هموروئیدکتومی سنتی درد کمتری دارد و امکان بهبودی سریع‌تری را فراهم می‌کند، اگرچه عموماً برای هموروئید داخلی مناسب‌تر است.
بستن شریان هموروئیدی (HAL) یا بستن شریان هموروئیدی با هدایت داپلر (DGHAL)
از سونوگرافی داپلر برای تعیین محل رگ های خونی تامین کننده هموروئید استفاده می شود که سپس برای قطع جریان خون بسته می شود و باعث کوچک شدن هموروئید می شود. این روش کمتر تهاجمی است و زمان بهبودی سریع‌تری دارد و عموماً به خوبی تحمل می‌شود.
- چه زمانی باید به جراحی یا درمان پزشکی فکر کرد
درجات هموروئید
هموروئیدها بر اساس درجه طبقه بندی می شوند که درجه 1 (خفیف) کمترین شدت و درجه 4 (شدید) شدیدترین است. درجات 1 و 2 معمولاً به درمان‌های غیرجراحی و کم تهاجمی به خوبی پاسخ می‌دهند، در حالی که درجه‌های 3 و 4 ممکن است به مداخله جراحی نیاز داشته باشند.
شدت علائم
خونریزی، درد و افتادگی مداوم (جایی که هموروئید در خارج از مقعد گسترش می‌یابد) که به درمان‌های محافظه‌کارانه پاسخ نمی‌دهد ممکن است به روش‌های پزشکی یا جراحی نیاز داشته باشد.
شکست سایر درمان ها
اگر درمان‌های کمتر تهاجمی، مانند تغییر سبک زندگی یا روش‌های کم تهاجمی، تسکین پایداری ایجاد نکرد، یک گزینه جراحی ممکن است مناسب‌تر باشد.
- خطرات و ملاحظات
درمان های کم تهاجمی: اگرچه این درمان ها موثر هستند، اما ممکن است به طور دائمی کار نکنند و به جلسات متعدد نیاز داشته باشند. برخی ممکن است عوارض جانبی مانند درد، خونریزی یا عفونت داشته باشند.
درمان های جراحی: جراحی به طور کلی تسکین دائمی بیشتری را ارائه می دهد، اما خطراتی مانند درد، عفونت، خونریزی و زمان بهبودی طولانی تر دارد.
مدیریت دردبه خصوص برای روش هایی مانند هموروئیدکتومی، مدیریت درد پس از جراحی مهم است. بحث در مورد استراتژی های مدیریت درد با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ضروری است. - مشاوره با ارائه دهنده خدمات بهداشتی و درمانی
- مهم است که با یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی برای یک برنامه درمانی مناسب بر اساس شدت علائم و وضعیت سلامت فردی مشورت کنید. در برخی موارد، ممکن است به یک متخصص، مانند جراح کولورکتال، برای گزینه های درمانی پیشرفته نیاز باشد.
- نتیجه گیری
- درمان هموروئید به درجه و شدت بیماری بستگی دارد. گزینه‌های غیرجراحی، مانند تغییر سبک زندگی و درمان‌های موضعی، برای موارد خفیف مناسب هستند. گزینه های کم تهاجمی تسکین موثری را برای موارد متوسط ارائه می دهند، در حالی که روش های جراحی راه حل دائمی تری برای هموروئیدهای شدید ارائه می دهند.
